Agnieszka Lingas-Łoniewska - W zapomnieniu

Agnieszka Lingas-Łoniewska zajmuje się literaturą, która łączy w sobie motywy zarówno sensacyjne, jak i romantyczne. Wrocławianka kochająca zwierzaki, Wiithin Temptation i jeszcze kilka ostrzejszych dźwięków. Lubiąca zwariowanych ludzi, nienawidząca obłudy i wylewania jadu. Ekstrawertyczka, czasami poddająca się depresji... Ale na krótko... na szczęście dla depresji.

Muszę przyznać, że na najnowszą powieść Agnieszki Lingas-Łoniewskiej, czekałam od dłuższego czasu. Bardzo cenię sobie jej twórczość już od przeszło dwóch lat i wszystko wskazywałoby na to, że nic się w tej kwestii nie zmieni. Nigdy bym się nie spodziewała, że perquel ubóstwianej przeze mnie książki pt. "Szósty" rozczaruje mnie do tego stopnia, że przez dłuższą chwilę zastanawiałam się nad tym, czy aby na pewno sięgnęłam po właściwy utwór. Zacznijmy jednak od samego początku tej historii.

Magda Lasocka to dwudziestopięcioletnia pani pedagog, która po ukończeniu studiów, postanawia wrócić do rodzinnego miasteczka. Po podjęciu pracy w miejscowej szkole, kobieta zaczyna doprowadzać do porządku mieszkanie, które odziedziczyła ona po ukochanej babci. Nigdy by się jednak nie spodziewała, że w owym pomieszczeniu przeżyje ona wiele cudownych chwil, które na zawsze zmienią jej dotychczasowe życie. Od momentu, w którym w Wałbrzychu pojawiła się Ona, Michał Langer nie był w stanie pozbierać swoich myśli. Przy niej wszystko wydawało by się być takie proste i niepowtarzalne. Niestety rzeczywistość miała dla niego inne zadanie. Czy mężczyźnie uda się zerwać z nielegalnym biznesem? Czy związek Magdy i Majkiego da radę przetrwać? Jaką rolę w tym wszystkim posiada na pozór życzliwa Wioletta? 

"W zapomnieniu" to powieść, która niewątpliwie wciąga swoich czytelników i nie pozwala im oderwać od siebie, aż do ostatniej nie przeczytanej strony. Pod tym względem zupełnie nic się nie zmieniło, jeśli chodzi o moje zdanie na temat twórczości Agnieszki Lingas-Łoniewskiej. Stosunkowo rzadko zdarza mi się sięgać po książki, które w tak doskonały sposób uzależniłyby mnie od siebie i sprawiły, że mogłabym je czytać w nieskończoność. Bohaterowie tworzeniu przez polską pisarkę są zazwyczaj niezwykle barwne, a moją szczególną uwagę zajmują Ci, którzy na swój sposób ukazują nam swój charakter. Tak właśnie było w przypadku Lukasa z "Zakrętów losu", Piotra z "Bez przebaczenia", czy też Aleksa z "Zakładu o miłość". Każda z tych postaci zauroczyła mnie w sobie i nie pozwoliła o sobie nie myśleć. Taki stan rzeczy trwał jeszcze przez wiele dni po przeczytaniu każdej z lektur, a Łukasz Borowski na zawsze wpisał się do kanonu moich ulubionych bohaterów. 

Gdy sięgałam po historię miłości Magdaleny Lasockiej i Michała Langera miałam nadzieję, że na zawsze odmieni ona moje patrzenie na świat. Spodziewałam się intensywnego i długotrwałego zwalenia z nóg, które będę odczuwała przez długi czas po zakończeniu lektury. Miałam wielką nadzieję, iż główny bohater okaże się z gangsterem z wielkiego zdarzenia. Niewykluczone, że był nim przez te wszystkie lata, gdy blondynka zajęta była ukończeniem studiów, jednak w trakcie zapoznania się tą książką, nie odczułam tego ani przez chwilę. Na samym początku historii, wydawałoby się, że wszystko zmierza w odpowiednim kierunku. Mężczyzna sprawia wrażenie niebezpiecznego, dość agresywnie zachowuje się w stosunku do swojego młodszego brata, a także trudni się w dość tajemniczym zawodzie. Niestety z chwilą, gdy zaczyna on coś czuć do Magdy, cała ta otoczka pęka niczym bańka mydlana. Żałowałam tego od samego początku i choć w trakcie trwania utworu, główny bohater co rusz łamał obietnice dane swojej ukochanej, to był przy tym strasznie zniewieściały i niekonsekwentny. 

Postać Michała Langera jest o tyle ciekawa, że przedstawia nam ona losy mężczyzny, który w dość młodym wieku, musiał zająć się wychowywaniem swojego młodszego brata. Ku zaskoczeniu większości czytelników, mógł on liczyć jedynie na pomoc sąsiadki, która starała się jak mogła, byleby tylko wiązali koniec z końcem. Byli oni bowiem na świecie zupełnie sami, jeśli nie liczyć ojca, który odsiadywał wyrok za zabójstwo matki swoich synów. Z biegiem czasu Majki zaczął zadawać się z ludźmi, którzy umożliwili mu spory i szybki zarobek. Od tamtej pory zdążył już sobie wypracować dobrą reputację wśród osób, z którymi robił interesy. 

W całości utworu strasznie męczył mnie fakt, że wiele wydarzeń, o których miałam okazję czytać było strasznie schematycznych. Zjawisko to wezbrało na sile, gdy główny bohater obiecał ukochanej, że już nigdy więcej nie będzie się zajmował lewymi interesami. Co rusz byliśmy świadkami  sytuacji, w których Michał okłamywał Magdę, a następnie przepraszał ją słowami, które momentami były zbyt cukierkowe, by po kilku seriach wymiany zdań, wreszcie się pogodzić. Nie minęło jednak kilka stron, a sytuacja się powtarzała i tak, aż do niemalże samego końca. Drobnym urozmaiceniem zaistniałej sytuacji była osoba kuratora, który sprawował pieczę na Majkim w sprawie opieki nam Marcinem. Jacek Żmudziński oczywiście zakochał się w głównej bohaterce, jednak równie szybko z owej miłości zrezygnował. Wielka szkoda, ponieważ pragnęłam aby ktoś wreszcie rozruszał to towarzystwo. Musiałam jednak pocieszyć się otrzymywanymi przez Magdę kwiatami.

Istnieje spore prawdopodobieństwo, że zbyt wiele oczekiwałam od tej książki. Spodziewałam się po niej bowiem wątków kryminalno-sensacyjnych, które zabarwione by zostały delikatną nutą romantyzmu i wielkiego uczucia. Tymczasem rzeczywistość okazała się być zupełnie odmienna i bardzo z tego powodu ubolewam. Nie mówię oczywiście, że tak książka jest zła i nie może się podobać czytelnikom. Uważam ją jednak za najsłabszą wśród tych, które do tej pory wypłynęły spod pióra Agnieszki Lingas-Łoniewskiej. W wolnej chwili postaram się sprawdzić niektóre fakty z życia głównych bohaterów, w najnowszym wydaniu "Szóstego". Niestety podczas czytania "W zapomnieniu" zauważyłam kilka błędów rzeczowych, które nie zgadzają się z pierwszym wydaniem kontynuacji tej powieści. Podobno nastąpiło w niej sporo zmian i sama nie wiem, co na ten temat myśleć. Moim zdaniem aż tak te wersje nie powinny się różnić. Tym bardziej, że wiele osób zakupuje jedną książkę na całe życie i nie będzie co rusz wymieniał prywatnego egzemplarza danej powieści... Zanim jednak rozpocznę rozważania na ten temat, na wszelki wypadek zapoznam się z drugą wersją "Szóstego".

Wydawnictwo Novae Res, maj 2012

ISBN: 978-83-7722-395-6

Liczba stron: 340

Ocena: 6/10