Monika Orłowska - Cisza pod sercem

W życiu każdej kobiety nadchodzi moment, w którym pragnie wydać na świat nowe istnienie. Jest to na swój sposób zupełnie naturalne i sprawia, że wszystko inne przestaje mieć dla nas jakiekolwiek znaczenie. Wiele spraw zaczyna kręcić się wokół dziecka, które przez pierwszych kilka miesięcy rozwija się pod sercem matki. Spóźniająca się miesiączka, poranne mdłości, powiększający się brzuch, a także pojawiające się ruchy dziecka, sprawiają że okres ciąży staje się dla nas czymś wyjątkowym. Oczywiście zdarzają się również chwile zwątpienia i całkiem naturalnego zmęczenia, które bardzo często kończą się modlitwą o szybkie i bezproblemowe rozwiązanie. Gdy ten czas nadchodzi i nasze maleństwo postanawia wyjść na świat, to wszelki ból i wyrzeczenia odchodzą w zapomnienie, a przy nas pozostaje trudne do opisania szczęście i nieodparta chęć towarzyszenia temu dziecięciu przez kolejne lata jego ziemskiej egzystencji. 

W dzisiejszych czasach bardzo wiele mówi się o poronieniach, czyli o przedwczesnym zakończeniu ciąży, wskutek wydalenia obumarłego zarodka lub płodu. Stosunkowo rzadko zastawiamy się nad uczuciami, które towarzyszą matkom nienarodzonych dzieci. Przez wiele tygodni trwają one w żałobie, która nie pozwala im na zapomnienie i oderwanie się od ponurej rzeczywistości. Bardzo często obwiniają się one o śmierć maleństwa i nie potrafią nawet odnaleźć zrozumienia w bliskich ich sercu, osobach. Najgorsze w tym wszystkim bywa to również obserwowanie rodziców nowo narodzonych niemowląt, a także kobiet, których ciąże przebiegają bez zbędnych komplikacji.

W podobnej sytuacji znalazły się bohaterki  powieści "Cisza pod sercem", które pod wpływem impulsu i potrzeby, stały się regularnymi bywalczyniami "Matecznika". To właśnie na jednym z tamtejszych wątków, spotkały się cztery kobiety, które na własnej skórze doświadczyły utraty dziecka. Każda z nich, choć na pozór inna, posiadająca własne doświadczenia i różne zainteresowana, doskonale za klimatyzowała się w nowym miejscu i od tej pory dzieliła swoje smutki z osobami, które przeżyły równie bolesną stratę. Regularne spotkania na forum sprawiają, że mamy aniołków stają się sobie niezwykle bliskie i dzielą ze sobą zarówno radości i jak smutki. Równocześnie każda z nich prowadzi osobne życie w towarzystwie osób, które kochają je i na swój sposób radzą sobie z zaistniałą sytuacją. Niemalże na każdym kroku na Anię (Pis-anka), Dominikę (Kapibara75), Mariolę (Kotusiek) i Ewę (Ghij) czekają różne przeciwności losu, z którymi przyjdzie im się zmierzyć. Jak dalej potoczą się losy tych kobiet? Czy uda im się spełnić swoje marzenia i odnaleźć szczęście, o którym od tak dawna marzyły?

Monika Orłowska stworzyła historię, która na samym początku wywoływała we mnie mieszane uczucia. Obawiałam się trochę, że sam pomysł na napisanie tej powieści, przerośnie autorkę i będziemy mieli do czynienia z mocno naciąganą fabułą, która w niewielu procentach będzie odzwierciedlać naturalność przedstawionych w całości utworu, wydarzeń. W praktyce obyło się bez większych nieporozumień i bardzo szybko dałam się ponieść urokom tej lektury. Nie do końca jestem przekonana, czy użyte w poprzednim zdaniu słowo adekwatne do sytuacji i treści książki, jednak jestem pewna, że po "Ciszy pod sercem" powinna zajrzeć jak największa ilość osób. Każda strona tej pozycji literackiej serwuje swoim odbiorcom ogromną ilość emocji, wzruszeń i dobrego humoru. Wbrew pozorom to naprawdę ciepła i motywująca opowieść o stracie, cierpieniu, a także ludzkiej przyjaźni, która pojawia się w naszych życiu dość niespodziewanie. Główne bohaterki przekonały się o tym na własnej skórze.

Oczywiście nie zawsze bywa kolorowo i idealnie, jednak najważniejsze w życiu jest życzliwe wsparcie bliskiej osoby, a także adekwatna do sytuacji, rada. I nie chodzi w tym wszystkim o to, żeby mówić komuś to co chce usłyszeć, a to co naprawdę jest słuszne. Tak właśnie postępowały kobiety udzielający się na "Mateczniku" i właśnie on sprawił, że każda z nich gotowa była do walki z przeciwnościami losu. W trakcie trwania fabuły, każda z nich przechodzi wewnętrzną przemianę, która odbija się również na ich życiu osobistym. Pokusiłabym się również o stwierdzenie, że w przypadku Anki, Dominiki, Mariolki i Ewy adekwatne do sytuacji byłoby powiedzenie "co nas nie zabije, to nas wzmocni". Dzięki swoim tragicznym przeżyciom zaczęły bardziej doceniać to co łączy je z bliskimi. Z lekkim dystansem spoglądały w przeszłość, mimo że w dalszym ciągu bardzo tęskniły za swoimi Aniołkami. Być może i docelowe odbiorczynie powieści wyniosą z tej lektury równie wiele.

Wydawnictwo Replika, 2010 rok

ISBN: 978-83-7674-137-6

Liczba stron: 442

Ocena: 7/10 

Książkę można zakupić na: