Rick Riordan - Ognisty tron

Jeśli miarą dobrej książki byłby czas, który poświęcimy na jej przeczytanie, to "Ognisty tron" Ricka Riordana byłby lekturą po którą kompletnie nie opłacałoby się sięgać. Osobiście męczyłam się z nią około sześciu tygodni i gdyby nie motywacja ze strony Brata, to po dojściu do jej połowy, odłożyłabym ją z powrotem na półkę. Co prawda poprzedni tom tej serii, nie wywołał we mnie oczekiwanych emocji, jednak nigdy wcześniej nie spotkałam się z książką, która odrzucałaby mnie od siebie, aż do tego stopnia. Nie jestem nawet do końca pewna, czy będę miała ochotę na ponowne spotkanie z Kronikami rodu Kane. 

Po wydarzeniach, które miały miejsce w "Czerwonej piramidzie" Carter i Sadie mają ręce pełne roboty. W obliczu zagrożenia muszą oni wyszkolić grupkę młodzieży, która podobnie jak oni, wywodzą się ze starożytnych egipskich rodów. Bohaterowie mają pięć dni na odnalezienie trzech części Księgi Ra i obudzenie boga Słońca, który ma im pomóc w ocaleniu świata. Tymczasem Apopis robi wszystko, aby uwolnić się ze swojego więzienia i wywołać chaos w świecie, który tak bardzo kochamy. Czy Kane'om i ich przyjaciołom uda się ocalić świat przed zagładom? Jakie przeciwności losu będę na nich czekać w trakcie wykonywania niebezpiecznej misji? Czy po drodze spotkają ich jakieś niespodzianki?

Po raz pierwszy zdarzyło mi się zasypiać na jakiejkolwiek powieści Nigdy bym się nie spodziewała, że to właśnie z twórczością Ricka Riordana przeżyję ten pierwszy raz. To właśnie on w serii o Percy'm Jacksonie udowodnił mi, że mitologii można uczyć się na wesoło. Strasznie żałuję, że nie było tak i tym razem. Po spotkaniu z "Czerwoną piramidą", która w moim odczuciu stała na dość średnim poziomie, miałam nadzieję, że "Ognisty tron" pociągnie całość tej serii do momentu, w którym rozkręci się na dobre i sprawi, że nie będę mogła się od niego oderwać. Tak się niestety nie stało, a spotkanie z lekturą tej powieści, okazało się niezwykle męczące. Gdyby nie namowa brata, to nigdy nie sięgnęłabym po ten cykl. Nie skłoniłby mnie do tego nawet fakt, że z całej historii, największą sympatią obdarzałam właśnie ten dział. Wielka szkoda, że entuzjazm z jakim podeszłam do czytania tych książek, tak szybko został stłumiony. Być może moje zdanie na temat tej serii zmieni się po spotkaniu z trzecim - i zarazem ostatnim - tomem Kronik rodu Kane. Mimo wszystko polubiłam Sadie i Cartera, którzy są nieco podobni do mnie i Młodego. Nawet dogryzamy sobie w podobny sposób...

Nie mogę też powiedzieć, że "Ognisty tron" to w stu procentach książka, po którą nie warto jest sięgnąć. Z całą pewnością odnajdzie ona swoich zwolenników i to właśnie oni sprawią, że z dnia na dzień fanów tej serii będzie jeszcze więcej. Sądząc po opiniach, które raz po raz pojawiają się w sieci, rzadko kiedy Mole Książkowi są niezadowoleni z obcowania z tymi utworami. Poznając kolejne przygody Cartera i Sadie, miałam wrażenie, że autor nie do końca przemyślał pomysł na napisanie drugiego tomu tego cyklu. Moim zdaniem ilość wydarzeń przedstawionych w tej lekturze była nieadekwatna do głębi, której usilnie poszukuje podczas zapoznawania się z daną pozycją literacką. Obawiam się, że w tym przypadku dane nam jest zaobserwować przerost formy nad treścią. Dość często narzekam na to, że w czytanych przeze mnie historiach nie dzieje się nic specjalnego. W przypadku kontynuacji "Czerwonej piramidy" jest wręcz przeciwnie, a szkoda...

Wyd. Galeria Książki, wrzesień 2011

ISBN: 978-83-62170-28-9

Liczba stron: 462

Ocena: 5/10

 

 Książkę można nabyć w Księgarni Internetowej: