Nora Roberts - Portret anioła

Nora Roberts to amerykańska autorka, która uzależniła mnie od siebie podczas tegorocznych wakacji. Być może nie należy ona do światowej czołówki pisarzy, a pisane przez nią powieści odbiegają od literatury wysokich lotów, jednak bez niej to już nie byłoby to samo. Wszystko dzięki ludziom, którzy poświęcili mi swój czas i sprawili, że postanowiłam dać jej szansę.

  

"Portret anioła" przedstawia swoim czytelnikom historię Laury Malone - dwudziestokilkuletniej kobiety, która po tragicznej śmierci swojego męża, postanowiła uciec od swojego dotychczasowego życia. Takim właśnie sposobem, główna bohaterka dociera do domu Gabe'a Bradley'a, któremu nawet nie przyszło do głowy, że mógłby postąpić inaczej. Niespodziewanie ich losy się połączyły i z biegiem czasu stali się sobie naprawdę bliscy. Gdy wszystko zaczyna się układać po myśli Laury i Gabe'a, do akcji wkraczają niezwyciężeni członkowie rodziny Eagleton. 

Czy uda im się namieszać w życiu zakochanych? Jaką prawdę ukrywa przed wszystkimi ukochana Bradley'a? Czy okaże się ona godną partnerką dla znakomitego malarza? Czy mężczyzna będzie w stanie pokochać dziecko swojej partnerki i jej byłego męża? Co wspólnego z całą sprawą ma właścicielka galerii, w której Gabe wystawia swoje prace? Na czym polega tajemnica tytułowego portretu anioła?

Muszę przyznać, że byłam mile zaskoczona lekturą tej książki. Co prawda już od wielu tygodni nie sięgałam po twórczość Nory Roberts, jednak serię Satine darzę nieukrywaną sympatią. No i co z tego, że wchodzące w jej skład historie bywają skrajnie przewidywalne i tylko od czasu do czasu jesteśmy w stanie odnaleźć wśród nich perełki? Czy to właśnie o to chodzi by na siłę katować się publikacjami, które powszechnie uważane są za wybitne? Czy tak na prawdę nie powinna się liczyć przyjemność, którą ofiarują nam książki? Osobiście lubię sięgnąć po pozycje literackie, które nie wymagają ode mnie bezustannego myślenia. Uwielbiam zagłębiać się w świat przedstawiony nam przez pisarzy i nie ważne, czy jest to twórczość Jodi Picoult, Richelle Mead, czy też Diany Palmer lub Nory Roberts.

Każda z nich na swój sposób spełnia moje oczekiwania i sprawdza się w sytuacjach, w których decyduje się po nie sięgnąć. Jeśli poszukujecie książki, która okaże się dla Was niezwykle lekka i przyjemna, to myślę, że trafiliście pod dobry adres. "Portret anioła" jest bowiem lekturą niebywale odmóżdzającą i spójną. Naprawdę warto jest odpędzić na bok problemy życia codziennego i spędzić w jej towarzystwie te dwie lub trzy godzinki. Osobiście mogłabym się nieco przyczepić stylu, którym w całości tekstu posługuje się autorka, chociaż i tak jest o niebo lepiej, niż w książce, którą podczytuje aktualnie. Niezmiernie się cieszę, że nie dalej jak w lutym, wspólnie z Irenką urządzamy sobie kolejny maraton pod patronatem Satine. No i znowu zamiast cieszyć się swoim towarzystwem, będziemy czytać...

Wyd. Mira/Harlequin, listopad 2010
ISBN: 978-83-238-7835-3
Liczba stron: 224
Ocena: 5/10